ΤΡΟΧΑΙΟ ΥΛΙΚΟ
Linke Hofmann 2ΑΚ 420-01
Πρόκειται για μία αυτοκινητάμαξα μοναδική στην Ευρώπη και στον κόσμο, αντίγραφου της διάσημης κλάσης Γερμανικών αυτοκινηταμαξών σειράς SVT 877 γνωστή στον κόσμο και σαν Hamburg Flyer “Ιπτάμενος Αμβουργιανός”.
Παραγγέλθηκαν 8 τέτοιες αυτοκινητάμαξες για λογαριασμό του δικτύου των ΣΠΑΠ (Σιδηρόδρομοι Πειραιώς Αθηνών Πελοποννήσου) από την Linke Hofmann Werke με σκοπό την δρομολόγηση τους στον άξονα Πειραιά-Τρίπολη-Καλαμάτα και Πειραιά-Πάτρα-Πύργο-Κυπαρρισία και μπήκαν σε λειτουργία το 1937 αριθμημένες ως 2ΑΚ 420-01 (έως -08) και από το 1962 και μετά οπότε και έγινε η απορρόφηση των ΣΠΑΠ από τους ΣΕΚ (Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους) η αρίθμηση άλλαξε σε 4201-4208.
Ήσαν διπλές αρθρωτές δηζελοκίνητες αυτοκινητάμαξες με μηχανικό κιβώτιο συνολικής χωρητικότητας Χ ατόμων και μέγιστης ταχύτητας 90km/h.
Το 1976 η αυτοκινητάμαξα υπ’ αριθμόν 2ΑΚ 420-01 μαζί με δύο αδελφές της (-03 και -05) στέλνονται από την Πελοπόννησο στην Θεσσαλία μαζί με μία πληθώρα τροχαίου υλικού, με σκοπό να παρέχουν επιβατική υπηρεσία στο Θεσσαλικό Δίκτυο.
Το τέλος την καριέρας της στις επιβατικές μεταφορές ήρθε το 1990, οπότε και τελειώνει η ιστορία 53 χρόνων τακτικής εκμετάλλευσης της αυτοκινητάμαξας.
Από το 1991 και μετά, παραμένει σε απόθεση στις γραμμές του σταθμού Βόλου μέχρι το 1993 που επισκευάζεται και βάφεται στα αυθεντικά χρώματά της με σκοπό να εκτελεί μουσειακά δρομολόγια στη γραμμή Βόλος-Καλαμπάκα μέχρι και το 199x.
Από το 1998 και με την διακοπή της τακτικής επιβατικής και εμπορικής κίνησης στο τμήμα Βόλος-Καλαμπάκα, η αυτοκινητάμαξα βρίσκει καινούριο σπίτι στον σταθμό του Βελεστίνου όπου και συντηρείται έκτοτε από τα μέλη του μουσειακού σιδηροδρόμου Θεσσαλίας.
Nippon Sharyo Νο. 3
Πρόκειται για μία Δηζελάμαξα κατασκευής του Ιαπωνικού οίκου Nippon Sharyo για λογαριασμό της ΔΕΗ.
Η συγκεκριμένη Δ/Υ (δηζελάμαξα με υδραυλική μετάδοση κίνησης) παραγγέλθηκε το 1971 μαζί με άλλες 3 αδελφές της με σκοπό να έλκει βαγόνια μεταφοράς Λιγνίτη από το ορυχείο της ΔΕΗ στο Αλιβέρι μέχρι τον ομώνυμο ατμοηλεκτρικό σταθμό που βρίσκεται πλησίον του ορυχείου.
Η καριέρα της στις ράγες της ΔΕΗ έληξε το 1984 με την οριστική κατάργηση του βιομηχανικού αυτού σιδηροδρόμου και παρέμεινε σε απόθεση μέχρι το 2000 όπου και μεταφέρθηκε από το Αλιβέρι στον Βόλο για λογαριασμό του Μουσειακού σιδηροδρόμου Θεσσαλίας.
Αφού έγιναν οι απαραίτητες μετατροπές στο σύστημα ζεύξης, μεταφέρθηκε εκ νέου στο Βελεστίνο όπου παρέχει ακούραστα τις υπηρεσίες της εδώ και 20 χρόνια.
Ernesto Breda A-14
Αυτοκινητάμαξα κατασκευής Ernesto Breda.
Η συγκεκριμένη είναι η τελευταία που απομένει από την σειρά 14 αυτοκινηταμαξών που ήρθαν στους Σιδηροδρόμους Θεσσαλίας το 1952 ως πολεμική αποζημίωση από την Ιταλία.
Αριθμήθηκαν ως σειρά Α1-Α14 και ήσαν μονές αυτοκινητάμαξες 390hp και μέγιστης ταχύτητας 75km/h.
Είχαν βάρος 44t και διέθεταν 72 καθίσματα β’ θέσης, καθώς και κυλικείο στο μέσο του συρμού, και επειδή δεν διέθεταν χώρο α’ θέσεως, περιελάμβαναν στην σύνθεση τους ένα ρυμουλκόμενο ξύλινο βαγόνι α’-β’ θέσεως.
Δούλεψαν ασταμάτητα επί 37 χρόνια προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στον Θεσσαλικό κάμπο πριν οριστική απόσυρση τους από το 1987 μέχρι και το 1989. Η τελευταία που παρέμεινε λειτουργική ήταν η Α-14 η οποία λειτουργούσε με ανταλλακτικά από τις αδελφές της μέχρι και τα μέσα του 1990 οπότε και αποσύρθηκε οριστικά.
Σώθηκε από την διάλυση και πλέον βρίσκεται στις εγκαταστάσεις του Μουσειακού σιδηροδρόμου Θεσσαλίας δυστυχώς σε μη λειτουργική κατάσταση.
Wickham ΜΒ-365
Μηχανοκίνητο βαγονέτο Αγγλικής κατασκευής του οίκου Wickham (type 27 Mk III) το 1964.
Ένα τέτοιο όχημα σε ζεύξη με ένα ή δύο ρυμουλκούμενα τροχοφορεία, συνέθεταν τον συρμό με τον οποίο μεταφέρονταν οι εργάτες στη γραμμή για την συντήρηση και τον καθαρισμό της. Διέθεταν βεζινοκινητήρα Ford E93 ο οποίος στη συνέχεια αντικαταστάθηκε σε ορισμένα οχήματα από Opel 1200cc (Kadett B), ενώ για να διασφαλίζεται η σιδηροδρομική κυκλοφορία, είχαν τη δυνατότητα να βγαίνουν από την κύρια γραμμή με ράμπα την οποία τα συνεργεία γραμμής συναρμολογούσαν επί τόπου.
Η χρήση τους ξεκίνησε να περιορίζεται στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν μπήκαν σε κυκλοφορία τα νεώτερα και μεγαλύτερα ΜΒ, ενώ το υπ’ αριθμόν 365 μετά από γενική επισκευή το 2021, συνεχίζει να παρέχει τις υπηρεσίες του στη συντήρηση της γραμμής για πάνω από 60 χρόνια.
Wickham MB-508
Η επόμενη γενιά Μηχανοκίνητων Βαγονέτων (Type 37) που ήρθε προς αντικατάσταση των παλαιότερων Type 27.
Παραδόθηκαν το 1978 σκέτα σασί με κινητήρα και η κατασκευή του αμαξώματος έγινε στην Ελλάδα από το αμαξοποιείο Ραγκούση σε σχέδια της Wickham.
Στην ίδια φιλοσοφία με την προηγούμενη γενιά, διέθεταν και αυτές ράμπες περιστροφής, με υδραυλικό σύστημα όμως τώρα, ενώ κίνηση έδινε ένας πετρελαιοκινητήρας Perkins 4.236.
ζ
Ο συγκεκριμένος τύπος τροχαίου υλικού βρίσκεται, έστω και περιορισμένα, σε χρήση μέχρι και σήμερα από τον ΟΣΕ, ενώ το υπ’ αριθμόν 508 μετά από εργασίες γενικής επισκευής βρίσκεται λειτουργικό στο Βελεστίνο και χρησιμοποιείται για εργασίες συντήρησης γραμμής και μεταφορά υλικών.
Sponsored By
